Ostrożnie, bardzo ostrożnie, bierze pieska w obie ręce. Jaką on ma cieplutką, cieniusieńką skórkę! Zupełnie jakby go kto uszył z kawałka czarnego atłasu. Piesek nie wie, co z nim zrobią, boi się, piszczy i kręci się. - Nie bój się, pieseczku, nie bój! Będziesz mój, najmojejszy!